e- mail

Witam!
Jeśli chcesz się ze mną skontaktować, pisz na maila: dom.ogrod.las@gmail.com
Pozdrawiam
Neti

czwartek, 28 lutego 2013

Koniec ... a może początek ?


Ostatni dzień lutego ...  . Dziś coś się kończy ... pewien etap w zbieraniu doświadczenia ...  tak właśnie mogę nazwać ostatnie kilka miesięcy w swoim życiu  ...  Praca w wymarzonym miejscu ... wiedziałam, że na określony czas, ale nie sadziłam, że to tak szybko minie ... I koniec :(  Jeszcze parę tygodni temu inaczej sobie ten dzień wyobrażałam ... Niestety choroba pokrzyżowała  moje plany ...  Ciągnie się za mną  i jakoś nie planuje odczepić ... No ale staram się być optymistką, nie poddaję się i wierzę, że wkrótce  będzie dobrze :))


A na razie mogę tylko powiedzieć wszystkim, 
z którymi pracowałam przez ostatnie miesiące, DZIĘKUJĘ :)) 
za pomoc, dobre słowo, życzliwość, atmosferę, zaufanie, za niezapomniane chwile ... 
 za wszystko !!! 
 Jeszcze raz DZIĘKUJĘ :) i wiosennie Was pozdrawiam :*


A u mnie śniegu coraz mniej ...  wiosna zbliża się wielkimi krokami  ...

A w lesie ... już nie tylko czuć wiosnę ...

ale i widać ...



A na koniec dzisiejsze "odkrycie" ... buk ... ciekawy, nieprawdaż ? hihihi

wtorek, 26 lutego 2013

Błogie lenistwooo ...

Tak sobie obserwuję dzisiaj mojego Fredzia i napatrzyć się na niego nie mogę ...  Freddie jest z nami od 4 miesięcy, ale dopiero  teraz widać, że  zaakceptował swój nowy dom i jest szczęśliwy ... :)
Hamak polubił od razu, ale to nie było takie prawdziwe labowanie ... teraz to wiem  ... wskakiwał, chwilę poleżał i już go nie było, a teraz Przez cały dzień potrafi się tak beztrosko przewracać, przekręcać, wyciągać ...  :) Widać, że czuje się w nim naprawdę bezpiecznie:)

  Błogie lenistwooo...

A Kitka za wszelką cenę stara się "zaprzyjaźnić" z Fredem ... no ale cóż ... on nie jest zainteresowany ... odwraca się do niej tyłem i śpi dalej ... I całe szczęście, bo ta przyjaźń mogłaby się źle skończyć ...  Kitka jednak nie daje za wygraną ... nie może pogodzić się z porażką ...
A najcudowniejsze są chwile, kiedy podchodzę do klatki a Freddie wydaje charakterystyczne dźwięki i domaga się głaskania, drapania i tulenia ...

poniedziałek, 25 lutego 2013

Pierwsze oznaki wiosny

Dziś  w końcu wyszło słoneczko, temperatura się znacznie podniosła  i nareszcie zrobiło się tak wiosennie ... Co prawda nie zauważyłam w ogródku przebiśniegów, ale ... śnieg dość szybko topnieje, a borówki zaczynają się już budzić ... Czekam teraz na powrót pustułek ... Mają swoje gniazdo na samym szczycie sosny i kiedy się pojawiają wiem, że wiosna tuż, tuż ...


Zaczyna robić się zielono ... moje boróweczki :))
 


niedziela, 24 lutego 2013

Koniec ferii

Ferie, ferie i po feriach ...
Jak było?  CUDOWNIE :) Mój starszy Skarb spędził  tydzień w Bukowinie Tatrzańskiej, gdzie szusował na nartach i świetnie się bawił z resztą grupy ... Na zimowisko pojechał już trzeci raz ... W tym roku jego relacja baaardzo się różniła od zeszłorocznych ... widać że moje dziecko dorasta :)) hihi ...
A młodszy, ten czas spędził w domu, ale starałam się mu zorganizować czas jak najlepiej ... Byłam tylko dla niego, co niestety nie zawsze się zdarza  ...  Najpiękniejsze co mogłam usłyszeć : "Mamuniu, te ferie były suuuperrrr! " 

Pogoda dopisała, więc obowiązkowo ... codzienne wypady na górkę i szybkie zjazdy na "dupolotach" ... 

Swoją drogą, pamiętam swoje dzieciństwo ... ferie to był czas beztroskiej zabawy na świeżym powietrzu ...  Mieszkałam w bloku, za  którym była niewielka górka, ale jakże oblegana przez wszystkie dzieciaki ... sanki, narty, worki, każdy zjeżdżał na czym miał,  to było nie ważne, ważne że była świetna zabawa.  Na boisku dorośli wylewali wodę i powstawało lodowisko ... to dopiero była frajda ...  Siedzenie w domu? nieeee ... siłą a by mnie nikt nie zatrzymał, hehe ...  Przybiegałam jedynie na obiad i z powrotem .... no może jeszcze przebrać kombinezon bo jeden nie wytrzymywał ...  A teraz? Ferie ... a na górce pusto, i to nie tylko u mnie .... patrzę po osiedlach, okolicznych górkach i  .... gdzie te dzieci? Sporadycznie zobaczę jakąś grupkę i tyle ... Nie potrafię tego zrozumieć ... czy czasy się tak zmieniły czy coś ze mną jest nie tak ...  Wiem, dzieciaki teraz mają komputery, gry i  po prostu wolą ten czas spędzać w domu ... Ostatnio usłyszałam  od jednego 9- latka : "szkoda czasu na wyjście z domu, nie opłaca się,  a po za tym po co się męczyć"  ...  Koszmar,  chyba jestem z innej epoki ... a przecież nie minęło aż tyle lat ...


Okey ... koniec wspomnień z mojego dzieciństwa ... wracam do kończących się  ferii ...   
... popołudniami  spędzaliśmy czas na zabawie:
puzzle ... osobiście UWIELBIAM, zaraziłam tym mojego synka i muszę przyznać ... jest w tym naprawdę baaardzo dobry ... 500 puzzli to dla niego pikuś! Ostatnio robiliśmy zawody ... układanie dwóch różnych układanek 100 elementów na czas ... kto pierwszy ten wygrywa ... i co? I przegrałam ! ... bez komentarza ... 

klocki ... wszystkie rodzaje .... to dopiero jest zabawa ... Codziennie wymyślaliśmy inne historie, a to skoki narciarskie, a to zabawa w policjantów, strażaków ... oczywiście "ludki" w roli głównej ...
 wieże, zamki, garaże ....

rysowanie, malowanie, wyklejanie ....


i oczywiście czytanie ... głównie na wieczór. Wczoraj wieczorem wrócił mój starszy Skarb z zimowiska i od rana chłopaki bawią się, czytają, opowiadają  ... widać stęsknili się za sobą ...  :))

piątek, 22 lutego 2013

Magiczne miejsce ... tu czas stoi w miejscu

Ferie trwają ... Straszy synek szaleje na zimowisku w Bukowinie Tatrzańskiej ... Dzwoni codziennie i z przejęciem opowiada co się u niego dzieje ... Wczoraj na przykład z dumą, wręcz krzyczał, że już jest w Asach ... czyli osiągnął najwyższy poziom w nartach i awansował na Stok Rusiński ... hihi. Takiego przejęcia to jeszcze w jego głosie nie słyszałam ...  Pamiętam jak trzy lata temu pierwszy raz pojechał na zimowisko, nie potrafił jeździć na nartach, wszystkiego się uczył ... i każdy etap był dla niego bardzo trudny,wręcz wyczerpujący ...  ale równocześnie był powodem do radości ... a teraz  duma go roznosi ... i mnie również:))

Młodszy z kolei został w domu, może w przyszłym roku, zobaczymy ...  Na razie staram się mu zorganizować czas jak najlepiej ... dużo się bawimy, gramy, czytamy, chodzimy na spacerki ... choć tu bardziej mój mąż się angażuje, bo ja z wychodzeniem mam problem ( niestety powikłania po chorobie, ale to osobna historia). 
Na przeciwko domu mamy taki uroczy zakątek ... liczne starodrzewy, strumyczek, cisza, spokój ...  tutaj czas stoi w miejscu ...




Hipnotyzujący szum potoku ...

... który wręcz przyciągnął Nelę ... na nic się dało wołanie, że woda zimna ... Nela była w siódmym niebie mogąc wskakiwać i wyskakiwać  ze strumyczka ... brrr ...


Piękny ten starodrzew ... choć moje dziecko stanowczo stwierdziło, że bez liści wygląda strasznie ...  Nie ma wyjścia ... Wiosno przychodź!

Na chwilkę wyjrzało słoneczko ... ooo jak przyjemnie się zrobiło ...

A w drodze powrotnej, tuż obok naszego domu napotkaliśmy stado sarenek ...  Codziennie nas odwiedzają  i  niestety, moja wina,  nie zabezpieczyłam przed zimą małych jodełek (obok ogrodzenia)  ... zostały "perfidnie" oskubane przez te uciekinierki  ... brrrr ...


czwartek, 21 lutego 2013

Zimowe ognisko ...

Przed chwilą dostałam wiadomość od kuzynki, że całą rodzinką wygrzewa się  na wyspie  Fuerta ... a przesłane zdjęcie potrafi "dobić" ... plaża, słońce, piękne niebo ...  buuu ... Kochana litości!!! A ja tu marznę, -7 stopni C, czapki, szaliki ...  stanowczo stwierdzam MAM DOŚĆ TEJ ZIMY ... Wiem, że mówiłam "do końca ferii i może odchodzić", ale nieee .. zmieniam zdanie ... może już przychodzić wiosna! 
Żegnaj śniegu, mrozie, zimo ... wróć w grudniu! 

Jak wspomniałam moja kuzynka wygrzewa się na wyspie, a  ja ...  choć przez chwilę przy ognisku ... hehe ... trzeba sobie jakoś  radzić ... nic nie smakuje lepiej jak pieczona kiełbaska z ogniska w zimowy dzień ...

 Nela miała wielką ochotę na kiełbasę i to nie jedną ...

Zimowy piknik się udał, choć nie powiem zdecydowanie wołałabym Fuertę ...  No ale jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma ... więc kiełbaska z ogniska ...mmm...pychaaaa

A Tobie Andziu i całej rodzince
życzę udanego pobytu w tym raju  i słodkiego lenistwa na gorącym piasku ... 
Buziaczki :))

środa, 20 lutego 2013

Szkolenie Neli

Dziś jakoś wzięło mnie na przeglądanie starych zdjęć, a raczej ich segregowanie ... i znalazłam masę zdjęć Nelci z dzieciństwa ... Ooo na przykład szkolenie:)  Miała wtedy 8-9 miesięcy, przez 2 miesiące, 2 razy w tygodniu jeździłam z nią na 2 godzinne zajęcia ... 27 km w jedną stronę ... to było poświęcenie, ale było warto ... hihihi ... A biorąc pod uwagę fakt, że moja Nelcia była wyjątkowo upartym psem, efekt końcowy przeszedł najśmielsze moje oczekiwanie .... 

Nauka komendy "Waruj, zostań " długo trwała ...
Po wieeelu próbach wychodziła już rewelacyjnie ....

A to komenda "Badanie" ...  bardzo przydatna, kiedy utknie jej patyk i trzeba zajrzeć do mordki albo po prostu przy rutynowym sprawdzaniu stanu zębów ...


Cóż ... na reakcję, na niektóre komendy trzeba było dłużej czekać .... Przynoszenie "aportu" działało ... ale gorzej już było z jego oddaniem .... 

A to już w trakcie egzaminu  ...  ale miałam pietra ... czy Nela akurat ma dobry dzień i będzie słuchała, czy nie wywinie żadnego numeru, ale na szczęście Nelcia spisała się na medal ... poszło super ...

Żeby nie było .... Nelcia słuchała i słucha nie tylko mnie ...

A z tym medalem nie żartowałam ... Moja Królewna wymiotła konkurencję ... udało się i mamy puchar :))  Teraz stoi na honorowym miejscu w domu :)) 

Od szkolenia minęło 3,5 roku ... komendy powtarzamy codziennie ... Nelcia traktuje je jak "normalną" kolej rzeczy ... przybiega na hasło "Do mnie", chodzi przy lewej nodze na komendę "noga", potrafi stanąć natychmiast, kiedy powiem " stóóóójjjj"..., "siad", "waruj", "zostań"  wszystko działa bez zarzutu ... ale też wszyscy przestrzegamy zaleceń trenera, pana Krzysztofa ...  a propos gorąco pozdrawiam i dziękuję za wszystko :))
Cała nasz rodzinka kocha Nelkę, ale do domu wchodzi ostatnia, nawet kiedy wychodzimy na spacer, bramkę opuszcza na samym końcu ... nie wolno jej wchodzić na dywan, do łóżka, na fotele ... a kiedy wracamy do domu nie witamy jej od razu, tylko dopiero po chwili ... Jedzenie owszem gotuję ja, ale już samą miskę z jedzonkiem dają dzieci ... Dzięki temu  Nela wie, że dzieci są nad nią, to oni ją karmią i musi ich słuchać .... To wszystko niby takie nic, a jednak .... Po prostu Nela musi wiedzieć, że nie jest przywódcą stada ... tylko jest na samym końcu ... że dzieci są ważniejsze od niej ! Nie, nie myślcie, że ja taka mądra, o tym wszystkim dowiedziałam się od pana Krzysztofa, sama bym pewnie na to nie wpadła i robiła wszystko odwrotnie ... hihihi ... no bo przecież Nela jest taka "kochana" :)) 
A wszystko zaczęło się od tego, że kiedy miała 5-6 miesięcy potrafiła warknąć na młodszego synka, tylko dlatego że zbliżył się do jej miski .... Wtedy miarka się przebrała.... zapaliła się u mnie lampka, że goldenki to wcale nie takie łagodne pieski, to przede wszystkim psy i trzeba uważać ...  Niestety,  słyszy się  o tylu wypadkach dotyczących ataku "łagodnych" piesków na dzieci ... Ostatnio od naszych znajomych córeczka została zaatakowana przez psiaka, z którym się wychowała od dziecka ... Teraz jest po kilku operacjach i serce się kraja jak człowiek pomyśli ile się wycierpiała a ile jeszcze przed nią ... I nikt nie może uwierzyć, że taki łagodny piesek potrafił wyrwać jej pół szczęki  ... Koszmar .... 
Dlatego robię wszystko aby u nas nie daj Boże,  nic się takiego nie stało ... Ciągle powtarzam chłopakom, że pomimo iż Nelcia wygląda słodko, wcale nie jest  anielskim pieskiem ... Gdyby się jej tylko pozwoliło... oj to by pokazała .... Dlatego,  kiedy jest czas na zabawę to jest czas na zabawę, kiedy jest pora na chodzenie przy nodze, to ma grzecznie chodzić .... itd .... Najważniejsze, aby  Nelcia pozostała naszą przyjaciółką ... a nie stała się naszym wrogiem .... i tyle ... :)

czwartek, 14 lutego 2013

Walentynki

 Dziś Walentynki ... do mojej Nelci przyszedł kawaler ... :))
 Ochom i achom nie było końca ...   ;*


A chłopaki zrobili Walentynkowego bałwanka ...